ประสาไก่น้อยตัวเดียวกะยังรักษาบ่กุ้ม นับประสาหยังกับหัวใจคนจะมั่นคงในรักได้" ประโยคสุดท้ายที่ความสัมพันธ์ฉันคู่รักบ้านนาระหว่างสาวปราณีกับบักทองคำสิ้นสุดลง เรื่องราวความรักฉบับมัน ฮาบ้านๆอมยิ้ม ประสาหนุ่มสาวบ้านทุ่ง บักทองคำผู้บ่าวไทบ้านที่ทั้งชีวิตนี้เกิดมาเพื่อความฝันสองอย่าง อย่างแรกคืออยากเป็นผู้กำกับหนังอินดี้ เพราะหลงไหลใฝ่ฝันรูปเงาหนังในแผ่นฟิล์มที่เหลือฉีกขาดจากหน่วยหนังกลางแปลงในงานบุญมาตั้งแต่เด็กๆ ทุกครั้งเวลามีหน่วยหนังเร่เข้ามาฉายในหมู่บ้าน วันถัดมาบักทองคำจะตื่นก่อนไก่โห่เสมอ เพื่อไปหาเก็บเศษฟิล์มหนังมาสะสม ลึกๆ แล้วหนังอินดี้ที่เขาฝันอยากทำมันมากที่สุดมันก็คือเรื่องราวความรักอันแสนกุ๊กกิ๊กและโรแมนติกระหว่างเขากับสาวปราณีนั่นเอง และความฝันของหนุ่มบ้านป่าอย่างที่สองคือ เฝ้ารอเพื่อครองรักกับปราณี สาวบ้านนาผู้สัญญากันมั่นเหมาะว่าจะกลับมาแต่งงานหลังจากต้องไปทำงานเมืองนอก ด้วยเพราะฐานะทางบ้านบีบบังคับ ปราณีกับทองคำเติบโตมาในชนบทบ้านป่า ด้วยกัน เคยกิน เล่น เรียน เลี้ยงควาย ดูหนัง ฟังหมอลำ และกินตำบักหุ่งมาด้วยกัน รักกัน สัญญากันมั่นรักเหมาะ และไก่น้อยพันธุ์ดี พันธุ์ไก่ตีที่เป็นมากกว่าไก่ก็คือประจักษ์พยานแห่งสัญญารักของทั้งสอง วันที่ปราณีกลับมาจากเมืองนอก มันเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจของบักทองคำซ้ำสองดอก เมื่อไก่พันธุ์สัญญารักได้ถูกมือดีขโมยไปเป็นกับแกล้ม ซ้ำร้ายปราณีก็พาแฟนฝรั่งดั้งโด่งกลับมาเยี่ยมบ้าน หยามหัวใจผู้บ่าวไทบ้านอย่างบักทองคำยิ่งนัก เมื่อความรักไม่สมหวัง สัญญารักก็มาเพพังเพราะฝรั่งมันร่ำรวยกว่า หัวใจที่แหลกสลายของผู้บ่าวไทบ้านที่มันรักและไม่ยอมสูญเสียคนรักให้ชายต่างบ้านต่างเมืองคนใดทั้งสิ้น